Geceler örttü üzerime yitik dualarını,
Bir sükut büyürken içimde
Susturamadım görünmeyen yaralarımı.
Ne yıldız düşer şimdi gözlerimin ucuna,
Ne de umut ilişir kalbimin avlusuna.

Bir hiç’ im belki , izsiz ,belki sahipsiz,
Ne bir ses çağırır,
Ne de kalır giden ömrümden geriye bir iz.
İçimde taşıdığım bin yıllık susuşları,
Her gece dinletiyor ahım sessiz ağıtlarını.

Sormayın artık..
Yüzüme çöken eski bir yorgunluğun çizgisi,
Sözlerim kırılmış aynalarda bir sisi.
Ne vuslat umarım ne de ayrılık sorarım,
Kendime dahi öylesine yabancıyım

Ey unutulmuşluk, gel biraz dinlen bende,
Bir ömrü tükettim yalnızlığın penceresinde.
Ruhumda tekrarlanan ezeli bir ah ile,
Her nefes bir veda, her an bir günah oldu bende.

Kendimle konuşur oldum
Birde aldığı vebalimle, sessizce,
Bir bilsen nasıl susar insan
En derin yarası için içten içe.
Ne özlem çağırır artık beni,
Ne de hatıralar dindirir hasretimi,
Her şey kayıp giderken avuçlarımdan ,
Bana kalan koca bir hicran.

Gönlüm, yüküyle çökmüş eski bir han,
İçimde ağlayan o gam
Mahşere kaldı benim haklı davam
Birde içimde biriken o mahzun sükunet,
Ölmeden giydirdi üzerime bir kefen nihayet.

Şiir: Gizemce Gizemli Şiirler