Bineva kaldım aşkının enkazında,
Yaralı bir kuş gibi düşüyorum her gece düşlerine.
Kanatlarımda senin sessizliğin,
Kalbimde susturulamayan bir feryat…
Bakışlarında yitip giden bir dünyam var.
İsmim, dudaklarında çoktan solmuş,
Bir zamanlar bahar olan sesin,
Şimdi içimi üşütür olmuş.
Sevmek, belki de kaybolmayı göze almaktı seninle,
Belki de kendini bile unutarak var olmaktı birlikte.

Söyle ey aşk, hangi dilde anlatsamki seni?
Hangi şiir yetebilir sevgimin büyüklüğüne?
Kanayan bir yara gibi taşıyorum hala varlığını içimde ,
Ne tamamen iyileşiyor, ne de öldürüyor beni
Bineva kaldım kendi kalbimde,
Ne sen gelebildin, ne ben senden gidebildim.
Sessiz bir dua gibi çırpınıyorum kendi içimde ,
Bineva bir aşkın küllerinde,
Söylenmemiş sözler gibi ağır,
Tutulmamış eller gibi soğuk kaldım köşelerde…

Adını anmak, bir yarayı kanatmak gibi biliyorum,
Kaç gece, aynı acıyla uyandım ben ?
Kaç dua, seninle bitti dudaklarımda bilsen..
Her gece sessizce içime çöküyor yokluğun.
İçimde bineva bir aşk,
Sensiz ne güneş doğuyor , ne yıldızlar yanıyor.
Ne kırılabiliyorum ne de yaşayabiliyorum.
Bir yanda sevdamın adı,bir yanda bineva aşk
Söyle, bu aşka nasıl direnir ki yüreğim,
Sensiz hepsi nasipsiz, hepsi eksik, hepsi yavan.