Korkum yoktu hiç
Düşmekten sessizliğe
Kelimelerin olmadığı karanlık gecelerden
Kılıçtan geçmiş başsız bir çiçekten
Ve ölümün soğuk yüzünden
Emir almaktan çekinmeyen
Bir asker gibi bakışlardan
Ve savaşa hazırlanır Gibi
bir hale bürünen ellerden
Korkum olmadı hiçbir Zaman
Hiç bir Zaman da sevmedim hiç kimseyi
Yüzüm bir kez olsun gülmedi
Başka bir yüze
Yaşamanın en acı tarafından bakıyordum
Başka bir göze
Kendimle savaşıyordum
Vuruşuyordum ölesiye


Çekincesiz bir hayvanın mahcubiyeti
Eşsiz güzelliklerin esaretindendi
Bilmediğim güzel sabahlardan birinde uyanabilmenin heyecanı sarsın istiyordum her tarafımı
Sabahın o hafifletici kokusu
Kendini anlatabilmenin heyecanıyla birleşsin istiyordum.
Peki gerek var mıydı? Bütünün parçalara ayrılmasına
Bilmiyorum !!
Ancak hiç biri gerçek gelmiyordu
Ve gerçeğin ne olduğu da belirsizdi.

Sadece iyi gitsin istiyordum gün
En seçkin en yaratıcı kelimelerle
değil
İnsansı telaşlarla ve şarkılarla da değil
Geceden kalma bir akşamcının
Ne söylediğini bilmediği
Çarpık ve yağmurlu kelimelerle
Birleşsin istiyordum gün
O musmutlu sabahlarda,
Karanlık yüzlerimizden sıyrılıp
Aydınlansın istiyordum etraf
İşte anlatmanın verdiği güzellik
Ve anlatımın içindeki mucize
Tam olarak buydu benim için

Kelimelerle dünyanın sonunu getirebilir bir insan
Hem de öylece konuşarak bilinmeyen ve eğitimsiz bir dille
Yürekli bir asker gibi haykıran kelimelerle
Sindirilmiş cümleleri birer birer,
Gökyüzünün yüzüne vurabilir insan;
Hiç bilinmeyen bir zaman diliminde hem de
Ve acımasızca
Kelimelerle yok edilişini izleyebilir insan, hayatın ve bizim ve yüzlerimizin ve de adını bile bilmediğim güzel çiçeklerin

Kelimeler olmadan
Herkes biraz hayvandır
Diyen bir düşünürü düşündüm bu sabah
Acaba bana benziyor muydu saçları?

Yataktan kendimi zor attığım bir sabahtı

Kelimeleri düşündüm
Gözlerimi açmadan
Çaysız ve keyifsiz bir sabahtı



Kelimelerdir bizi düşünsel bir fikirseliğin
İçinde yüzdüren
Ve saklayan yok eden hayvanlığımızı.
Ve onlardır ellerinde tutan
Ve boğan ve de savuran insanlığımızı..