Yine bir ilkbahar günü, karlar yağdı yüreklere
Hüzün indi toprağa, hazırlanıyor gelen misafire
Cennet sofraları kurulacak bin bir çeşitten ibaret
Tatmak nasip değilmiş bu nimetten bizlere.

Sedası hoş, lütfu hoş, düşünceler masumaneydi
İyilik deryasından akıtırdı, her nebze sadeliği
Yüzündeki tebessüm kalpleri eritmeye değer
Görmek nasip olmadı, yetişmedi ki vaktin eceli.

Ansızın gittin ya, diller lal kesilip yerinde durdu
Saymayı unuttum, hicranın ok gibi bedenimi vurdu
Geride kalanlara merhamet düşüyordu işin özü buydu
Duana âmin demek nasip olmadı, yenildi ceylan yavru.

Ateşler sönecek orada emin ol, elinden tutanın var
Seni yalnız bırakmayacak, dost bildiklerin var
Mahşerde, o alnındaki nurundan tanıyacakların
Katılmak nasip olmadı naaşına, ama vefan var.