ben en çok, umuda bağlanırken, düştüm hayat boşluğuna

ben en çok, düşlerime sarındığımda, bir yabancı gibi çıktın karşıma

ben en çok, senin bildiklerini tek doğru bildiğimde, kaybettim yolumu

ben en çok, senin beni anlamanı beklediğimde, sözcüklere küstü dilim

ben en çok, değişmeni beklediğimde, anlamsızlığın paslı kilidiyle başbaşa kaldım

ben en çok, sen gittikten sonra, ayaklarımın bir işe yaradığını farkettim

ben en çok, senin yokluğunda, içime dönüp bakmayı öğrettim belleğime

ben en çok, seni içimde bulmak istediğimde, boşuboşuna aramaktan vazgeçtim

ben en çok, ardından mırıldanırken, şiirlerin dergahını keşfettim

ben en çok bu yüzden, suskumun tümcelerine sığındım; seni, kalbime unutturmak için

H. Korkmaz
2023 Sthlm

Paylaş:

32 Beğeni

+24 kişi

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Yol Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Yol şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Yol şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

deniz_tayanç1, @deniz-tayanc1

1.7.2025 08:14:36

Ne yazık, geleceğe biriktiriyoruz.
Nasıl yaşayacağız?
Acemisi oluyoruz yaşamanın.

İki varılmaz, geçmiş, gelecek
Ortada bir yerdeyiz.
Fırtına kar, boran.
Payımıza düşen.

Çok saygımla Üstadım

Etkili Yorum

/ yüRekTen, @-yurekten

1.7.2025 00:36:57

"ben en çok, senin yokluğunda, içime dönüp bakmayı öğrettim belleğime"

ve ben en çok, sensizliğe alışmaya başladığımda, zamanın kalbi sustu yüreğimde

Etkili Yorum

YANILGI USTASI , @yanilgiustasi

30.6.2025 20:48:07

Yeni doğmuş bir kuzunun , hemen ayakları üzerinde durmasına hayrandım hep ve insanın böyle bir yetiye sahip olmamasına, başka insanlara bağımlı olmasına , yaşının ilerlemesine rağmen umudu kendinde değil de bir "yabancı"da
aramasına ki kendimde dahil kızdım hep ...Şaşırarak ve ağlayarak kızdım .Oysa mutluluğumuzun ve umudumuzun öznesi olabilmeyi başarabildiğimizde çıkacakmış kanatlarımız..

Çok banaydı şiir , canım Tüya .
Anlayanların sıcaklığıyla sarmaladım .
Sonsuz sevgiler.