Ne kavgalardı be!
Dillerini anlamadığım boylu poslu adamlar, kadınlar içinden geçip geldim
Derdimi çoktan anlatmayı bıraktım, çenem kırıldı, kafam yarıldı, gözüm patladı
Ehhh biraz ortalık yandı, kuşlar kaçtı, üzümler söndü, bir ara deniz çekildi
Bileklerim yoruldu güneşin bağrında, olup bitenler hakkında hiç fikirleri yoktu
Olup bitenler hakkında hiçbir fikrim yoktu, doğduğumu ve güneşin doğduğunu biliyordum sadece
Şaşırmıyordum artık, ben kavga adamıydım, kimseler şaşırmıyordu,
Kısa süreliğine anne terliği sakinleştirirdi beni, sonra özüme dönerdim
Olanlardan sorumlu değildim, doğduğumdan hiç
Kucağına kucağına giderdim gökten düşen yıldırımların, kaçıncı delirişim kim bilir?
Oysa hayat basitti, çıplak doğar, çıplak ölürdün, arada birkaç yudum şarap, birkaç nefes sigara

Dedim hepsine, bana bulaşmayın, ulaşamazsınız sonsuzluğuma, anlamadılar
Ne kavgalardı be!
Valla billa uzayın dedim, yedeğinde şarap şişesi olan bir adamı bir şey yapamazsınız
Yeleğim yeniydi, çıkardım, cılız bir sigara yaktım, sigaranın en tatlı anı, canım
Kimse karşı koyamaz cılız bir sigarayı, en güzeli hüzünlü adamın son yudum şarabı
Her kavgadan sonra ben ne anlatıyordum diye sorardım, beraber içer, gülerdik
Uzardım sonra, beni sevdiklerini hiç söylemeyen dostlarımın yanına
Biri düşerdi, yandan çaktırmadan destek olurdum, biri yan yollara sapardı
Kavşak burası karışık yollar der döndürürdüm, gece sonsuzdu yalnız sızardım

Bir keresinde ölmüştüm, sayısız doktor başıma üşüşmüştü
Güç bela yetiştirmiş ambulans, çok güzelsin demiştim hemşireye gülmüştü
Hatırlamıyorum, çok içmiştim, pankreas karaciğer hak getire
Kafama dikiş atılırken, kahkaha atmıştım, doktor uçmuş bu demişti
Ayağımı okşamıştı o doktor iyisin der gibi, hiç gıkım çıkmamıştı
Hastane, yatakhane, okulhane, uçakhane, kerhane fark etmez bana
Sigarmı, şarabımı içecek muhakkak bir asansör bulurdum
Ne kavgalardı be?