Kütahya’da akşamdır dertlerim katar katar
Şu garip gönlü nasıl eğleyeyim bu gece.
Konuşsa cümleleri, sussa sükûtu batar
Söyleyin hangisini yeğleyeyim bu gece.

Yüzünü görmeyeli zemheridir yâr bende
Güneşinden mahrumum, hep fırtına kar bende
Perçeminden çaldığım bir tel saçı var bende
Koklayıp yüreğime bağlayayım bu gece.

Sabaha ölsem ne gam onsuz olduktan sonra
Sefa kavliyle sevip cefa bulduktan sonra
Aha şu sol yanıma hasret dolduktan sonra
Atın dert ırmağına çağlayayım bu gece.

Yeter ki haber salsın, bir merhabası gelsin
Harfleri hançer olsun, vurup göğsümü delsin
Virgülü mecnun gibi çölde aklımı çelsin
Noktasıyla yaramı dağlayayım bu gece.

Lâkin “Söyleyin benden ırakta dursun.” demiş
“Ne rüyasında görsün ne hayal kursun.” demiş
“Çeksin gitsin, kendini dağlara vursun.” demiş
Doluyum, bırakında ağlayayım bu gece.

Aydın YÜKSEL-KÜTAHYA