Bir zaman vardı eskiden;
Çoraplarımız yırtık, ayakkabılarımız yamalı,
Sobamız odunlu, damlarımız dumanlı…
Tahta kaşıklarımız, yer soframız,
Bir atımız, bir ineğimiz,
Ahırda koyunlarımız…

Bir zaman vardı eskiden;
Saf, temiz yürekli insanlarımız,
Eve gelen misafirlerimiz…
Oturup dertleşirdik,
Ordan burdan konuşurduk.
Saf, temiz yüzler,
Nasır tutmuş eller…

Bir zaman vardı eskiden;
Güzel, halaylı düğünlerimiz,
Ağlamaklı gelinlerimiz,
Köşeye çekilmiş, gözü yaşlı annelerimiz,
Gözyaşını içine döken babalarımız…

Ha! Bir de evimiz vardı:
Damı topraktan, altı ahşaptan…
Bir de küçük bahçemiz vardı:
Bir dut, bir elma, bir de nar ağacımız…

Bizim bir köyümüz vardı eskiden;
Baharı başka, yazı başka, kışı başka…
Burada açılan çiçekler de bambaşka:
Kimisi sarı, kimisi beyaz, kimisi kırmızı…

Bir de güzel bir yer vardı eskiden uzakta,
Ama o yer bizden çok uzakta…
Sedat Evren