Yine seninle başladım geceye Dilara
başlamasam sabah olmuyor zaten
Ne zaman içimden kendimi toplasam
bir yerden sen çıkıyorsun dağıtmak için


Sensiz geçen her an bir asır gibi Dilara
Hasretin prangalar vurur yüreğime
Ne yana dönsem sen
ne yana baksam hatıran
Gölgeler içinde kaybolur gülüşlerim
Uzak bir şehirde belki de aynı gökyüzünün altında
Sen bilmezsin bu özlemi bu iç çekişi
Her şarkıda sen her düşte sen varsın hâlâ
Gözlerimden süzülen her damla yaş adınla ıslanır
Adın ki dudaklarımda bir dua gibi
Bir türkü gibi
Ne bu fırtına dindi ne de bu sancı



Oysa ne çok şey sığdırmıştım senli günlere
bir ömür gibi
Ama sen
kısa mesafe yolcusu gibi indin yüreğimden
durakta bırakılmış unutulmuş
fazla gelen bir eşya gibi kaldım arkanda
Aydos hâlâ aynı mı bilmiyorum
ama ben değiştim Dilara
tepesinden baktığımda
seni düşlediğim günler çok geride kaldı
şimdi sadece gölgeme bakıyorum





Geceler uzun, uykular firari
Sabahlar sensiz kimsesiz
Bir gün kavuşuruz
tutuşur ellerimiz sıkıca diye bekledim
Bu ayrılık biter
Belki bir gün baharın ilk çiçekleriyle
Kapım çalınır sen gelirsin diye gözümü ayırmadım kapıdan

Artık dönmeyeceğini biliyorum yolunu gözlemiyorum da
Bekleyen o eski halimi Aydos da bir bankta bıraktım
seninle birlikte yitip giden yanımıda



Bu şiir de sana armağan Dilara,
Her dizesinde özlemim her kelimesinde sevdam
vuslat imkansız olsa da gök kubbemdesin hâlâ
Bu özlemle yaşamaya mahkum
sensizliğe tutsak kalacağım mahşere dek
Ben içimi yaka yaka gel dedikçe
sen gittin ardına bakmadan
ne çok sevmişim ki seni
belki de o yüzden
senin gidişini bile içimde haklı çıkardım


Şimdi kabulleniyorum
Sen bir daha dönmeyeceksin
Ve ben
Yalnızlığımı kendimle paylaşmayı
sensiz geçen her güne
artık hayat diyebilmeyi
öğrettim kendime senden sonra

Ve öğrendim tuz yakmıyormuş denizin sırtında açtığı yarayı