1. madde:

Şair, bazen sahte bir suçla yargılanır:
Fazla imge,
Yoğun ironi,
Yasadışı aşk içerikleri.
Ama şiirde ceza yetersizliğe değil,
Her zaman FAZLALIĞA VERİLİR.

2. madde:

Ölüm bile bazı dizelere karışamaz.
Çünkü orada dil ölümsüzdür;
sadece yasaklanabilirler.
Ve bazı şiirler vardır ki,
SADECE KARARTMA ALTINDA PARILDAR.

3. madde:
Bir şiir, içeriğinde barındırdığı sessizlik oranıyla ölçülür.
Ne kadar susturulmuşsa,
o kadar tehlikelidir.
Çünkü suskun dizeler,
gizli toplumsal patlamaların röntgenidir.

4.madde:

Aşk bile ,
sisteme karşı kurulan gizli bir yapılanma olabilir.
Bir bakış,
Önceden bildiğin her şeyi temelinden sarsabilir:
Eğer doğru yerden kırılırsa kelime.

5.madde:

Bazı dizeler vardır
Onları yazmazsın , kaçırırsın.
Bir hücrede çırılçıplak sorguya çekilir,
Parmak izi kontrolünde yakalanan imgeler.

6. madde:

Şairin parmak izi yoktur.
O, suskunlukla imzalar her kelimeyi.
Kan değil,
Kaçak bir tutku sızar satır aralarına.

7.madde :

Bazı şiirler vardır ki, okuyan herkes
zaten tanıklığını yapmıştır,
bir devrimin,
henüz başlamamış versiyonuna.

8.madde:

Hafıza, en tehlikeli arşivdir.
Unutmak bir savunma değil,
bir imha biçimidir bazen.
Ve şiir, bu karartılmış sayfalarda
gizli notlar düşer tarihe: “burada bir aşk öldü.”

9.madde:

Bazı imgeler yasal değildir.
Onları zihninde taşırsın,
Çünkü kağıt bile kabul etmez,
bu kadar suça bulaşmış bir metaforu.

10.madde:

Dil kırılır bazen,
ama rapor edilmez.
Gramer çökerken,
Ne çok şey göçer içimizde fark etmeden.

11.madde:

Bir sokak varsa isimsiz,
Muhakkak bir aşk da vardır kayıtsız.
Şair bazen sahte kimlikle yazar
çünkü gerçek ismine el konulmuştur.

12. madde:

Duygu kaçakçılığı
en eski suçtur edebiyat tarihinde.
Ve biz hala sınırdan geçiririz
Gözyaşlarını valizlere sığdırıp.

13.madde:

Şiir yazılmaz,
Yakalanır…
Gizli bir cümlede,
Bir bakışta,
bazen de susuşta.
Çünkü susmak, kalpten yayınlanan
yüksek frekanslı şiirdir.

14.madde:

Aşk bir tanık değil,
şüphelidir artık.
Onun sorgusu dizelerle yapılır
ve her öpüşte bir imge kanar.

15.madde:

Unutulmuş kelimeler için
geri dönüşüm yoktur hayatta.
Ama biz,
her harfi yeniden getiririz ,suç mahalline.

16.madde:

Hiçbir kelime doğduğu dilden suçsuz çıkmaz.
Bazıları faili meçhul bir ağıttan,
bazıları çocuk yaşta sürgünden gelir.
Şiir, bu kelimeleri kaçırır,
onlara sahte pasaport çıkarır,
ve hepsini bir imgeye iltica ettirir.

17.madde:

Dize dizilmez, diz çöktürülür.
Söz, önce coplanır, sonra konuşmaya zorlanır.
Bu yüzden susan bir şiir,
Her zaman en politik metindir.

18.madde:

Şiirin en büyük düşmanı sansür değil, unutkanlıktır.
Bu yüzden büyük ustalar ,
her dizeyi,
zamana karşı dirençli mürekkeple mühürlerler.

19.madde:

Bazı kelimeler kayıptır,
resmi belgelerde yer almazlar.
Onlar sadece şiirde bulunur,
bir faili meçhulün gölgesinde.

20.madde:

Şiir, estetik suçların en rafine versiyonudur.
Bir metafor, kamusal alanda patlarsa,
sorumlusu sadece vicdan olabilir.

21.madde:

Gündüz yazılan her şey
şüpheyle karşılanmalıdır.
Çünkü şiir, en çok
gözlerin görmediği yerden vurur gerçeği.

22.madde:

“Anlam” iç dünyanda,
birden fazla kimlikle dolaşır.
Şiir, bu yüzden
tek bir okuma ile değil,
içsel bir sorgudan sonra anlam bulur.

23.madde:

Kelimelerle işlenen suçlar,
zaman aşımına uğramaz.
Çünkü her okur,
o suçu yeniden işler
ve şiir, böylece ölümsüzlüğe bürünür.

24.madde:

Bir kadının sessizliği,
Bir halkın susturulmuş tarihine denktir.
Şiir bu yüzden,
en çok o suskunlukların çevresinde dolaşır :
Adını koymadan.

25.madde:

Şiiri okuyan herkes,
bir hafıza suçuna bulaşır.
Çünkü bazı dizeler,
yalnızca içimizdeki en eski yıkımı hatırlatmak için vardır.

26.madde:

Şiir yazan herkes
bir örgüt üyesidir.
Ama onların tek silahı,
unutulmuş bir kelimenin
kalpte bıraktığı yanık izidir.

27.madde:

Şiiri kimse yazmaz aslında.
Şiir, yalnızca
gözaltında tutulan bir duygunun,
ifade tutanağıdır.

28.madde:

Bazı imgeler,
yalnızca rüyada ifade özgürlüğüne sahiptir.
Şiir bu yüzden,
geceyle gündüz arasında sıkışmış duygu kaçakçısıdır.

29.madde:

Hiçbir kelime
doğduğu anlamla gömülmemelidir.
Her şiir,
Önceden gömülmüş kelimelerin reenkarnasyonudur.
Yeni bir şiir başka bir hayata uyandırır kelimeleri.

30.madde:

Bir harf düşerse yerinden,
tüm evren biraz kayar ekseninden.
Çünkü anlam, hassas bir dengedir.
Ve şiir, onun en hassas terazisidir.

31.madde:

Bir kelime,
sadece yanlış yerde durduğu için suçlu olabilir.
O yüzden şiir,
en çok dil sürçmelerinde kendini ele verir.

32.madde:

Kelimeler bazen sürgün yeridir.
Ait olmadığı dizelerde yaşar,
ve her yanlış anlam,
bir başka şairin hatırasını deler.

33.madde:

Bir şairin en büyük kabahati,
gerçeği estetikle maskelememesidir.
O yüzden bazı dizeler çok çıplaktır
ve bu yüzden yargılanırlar.

34.madde:

Bir şiirin dosyası kapanmaz.
Yıllar sonra bir mısra çıkar ortaya,
ve dava yeniden açılır içimizde.

35.madde:

Bir kelime yanlış bir kalpte filizlenirse,
tüm evrenin anlam dengesi bozulur.
Şiir, bu yüzden bazen sadece
bir tesadüfün intikamıdır.

36.madde:

Şiir bir eylemse,
Okumak suça iştiraktir.