Verdim sırrımı bir kimseye
hasret kaldım ben gülmeye
gözyaşım hiç dinmeye
uzak diyarlara götürün alın kuşlar canımı

Ben böyle değil idim
çok susar az söylerdim
kendi kendime yeterdim
koynumdan çalın kuşlar çırpın günahımı

Pişmanlığımın ateşi
vicdan azabının eşi
nefis ile iradenin güreşi
göğsümden yolun kuşlar salın ıstırabımı

Akşam oldu sabah oldu
gözlerime yaşlar doldu
sabır çiçeğimin rengi soldu
geri verin kuşlar bana eskimeyen adabımı

Kurbanlık koyun feryat ediyor
yüreğim pare pare deliniyor
atılan ok bir daha geri dönmüyor
silin kuşlar istemeden yaptığım her hatamı

Bırakmayın beni kendi halime
teslim etmeyin nefsimin zalim eline
göz yummayın insanların zulmüne
çirkinlikleri silin, yalnız güzellikler görüne

Tülden kanatlarınız benziyor ipeğe
gelin konun gönlümdeki tüneğe
uçurun içimden ahlarımı vahlarımı
çıkarın göğün mavi yüzüne boynumu eğe eğe...

Gülhan Çeliktaş