sevgimi saçıp savurduğuma
bu derece saf olduğuma
her yüzüme gülene inandığıma
pişmanım

içimi döküp sırlarımı paylaştığıma
teselli yerine ağır sözler duyduğuma
içimin sıkıntısıyla kala kaldığıma
pişmanım

mavi ela kara göze
ince nazik tatlı söze
sevimli gülen yüze inandığıma
pişmanım

sessizce bağları koparanlara
duygularla oynayanlara
hakkımı savunamadığıma
ölesiye pişmanım

sustuğum için yoktur pişmanlığım
her konuştuğumda eksildi insanlığım
içimin çiçeğine sanki aktı lağım
sessizliğimi koruyamadığıma pişmanım

faydasız biri olmaktan
kendimi yok saymaktan
başkaları için yaşamaktan
en çok da bundan pişmanım

herkese hesap vermekten
her konuda izin istemekten
bir karar verememekten
sorunlardan kaçamamaktan pişmanım

pişmanım boşa geçti ömrüm
insanlardan gördüm zulüm
kafeste tutsak bülbülüm
bir türlü uçamamaktan pişmanım

Gülhan Çeliktaş