değirmen -şövalye
kar bakışlı bir şövalyeydim bilinmezde
bilinmezimde yeşiller salınırdı rüzgardan bir gün çıktım yola yeniden tek amacımdı o değirmeni yenmek önlerine geldiğimde çılgınca savurdu kahkahalarını yine mi savaşacağız dedi taa yukarılardan gülümsedim evet derken ama dedi yenileceksin boşver dedim sakince yalnız bir şeyi unutma bu hayatta seni savaşmaya layık gören tek kişiyim ben düşünceli kaldı bir süre değirmen savaşın sonunda beceremedik ikimiz de yenilmeyi rüzgara kafa tuttuk yine de savrulduk sonunda ve asırların şövalyesiyle o boyun eğmez değirmen ağlaştık yalnızlığın koynunda... |
o boyun eğmez değirmen
ağlaştık yalnızlığın koynunda...
çok güzel bir anlatım ve sıcacık ...