rüzgar ektik senelerce
senelerce fırtına biçtik
dalımız dudağımız kırıldı
yapraksız kaldık da
soluyamadık

çukurlar kazdık birbirimize
döndük kendimiz düştük
belimiz boynumuz kırıldı
dengesiz kaldık da
dik duramadık

sıktık boğazladık
pusu kurduk kurşunladık
canımız ciğerimiz sızladı
kansız kaldık da
yaşayamadık

kim ağladı kim güldü buna
kim sevindi kim üzüldü
kimdi bu kavganın tarafı
kim kiminle savaştı
kazanan da kaybetti ama
anlayamadık

gel barışalım artık
dargınlıktan ne çıkar
gel kucaklaşalım
ayrılıktan ne çıkar
sevgi ekelim dağlara ovalara
sevda biçelim
yüreğimiz sevinsin
fidan dikelim nemli çukurlara
sevip büyütelim
yeşillensin renklensin dünya
tuzaklardan ne çıkar

kardeş edelim diyarbakırı rizeyi
kardeş edelim ardahanı edirneyi
lazı ermeniyi
arabı çerkezi
türk kürt
sünni alevi
kardeş edelim tüm renkleri
gayrılıktan ne çıkar

gömelim silahları derin çukurlara
kinden nefretten kurtulalım
el ele olalım
kol kola omuz omuza
halaylar horonlar kuralım
sallayalım oyalı mendilleri
oynayalım coşalım
boğuşmaktan ne çıkar

gel anlaşalım artık
bu ülke hepimize yeter
yetmez sanmayalım
bölmeden parçalamadan
ağzı salyalıları karıştırmadan
biz bize
kardeşçe yaşayalım
düşmanlıktan ne çıkar



"barışıyormuşuz, eh kırk yıl sonra nihayet! öyle diyor devletli tayyipgiller. güzel geç olsa da güzel! güzel ve çok çok güzel! savaşın canı cehenneme! barış ne güzel! ama kim barıştırıyor bizi? işte o bildik faşist tiran birileri. onlar kendileri ile bile barışık değil ki barış denilen şey onların hangi haddine! bu yüzden kuşkuluyuz. çünkü o yezitler ( vahşi itler) onlar ki yalancı yardakçı, kandırıkçı din bezirganı dinsizler! onların kısa tarifi budur. gene de bir umut diyoruz. bir umut! umut hep vardır, yaşadıkça..."