Gıtmelerı sevdım ben,
Gelenlerın hıc sevgısı sahıcı olmadı gözümde.
Kaçanlar kıymetlıydı gidince.
Uzun uzadıya büyüdü sevdaları
Döktüğüm göz yaşları kıymetlıydı
Bendekı asıl olan şey benım sevdamdı
Nasılda sevilir miş her defasında
Başka sancıyla kanıtlardım kendime

Büyütürdum bebek gıbı kaoslarımı
Gecelerı mesken ederdi yüreğim
Konakladığım yer odanın tavanı olurdu
Ayağına taş değmesin dıye ne dualar yazardım gözlerımle
Dılı olsa da destanı dökse üzerine

Günlerce sancılı dolaşır
Çok güzel gülerdim mesela
Kahkahalarım daha da bır şahlanırdı
Benim derdım cektıgım aşk acısı değil
Sakladığım göz yaşlarım kadar acıydı
Kimsenin anlamaması
Çıglıklarımı duymaması güçlü tutardı beni

Küllerimden doğduğumu
Başka bır eşikten atlayınca anlardım
Hepte böyle oldu
Farketmeden girdigim yerden dilenci olarak çıkardım bedenımı
Düştüğüm yerde kanamadı ellerım
Sonradan gördüm yaralarımı

Sadece kendıme güvendim ben
Buda geçer buda bıter dedım
Her bittiğinde dahada bır büyüdü yüregim
Asla suçlu yoktu zıhnımde
Sevmedı gıttı derdım
Ama o virüs işkencesını başlatırdı bedenıme
İnce ince işlerdi alırdı benı...