hammal...Eyvah ! Bu derd_i gönül bana nereden geldi, Var olan tüm dertlerim,zaten bana yeterdi... Ne kadar zor sevdan,ne kadar da büyük, Altında hamal benim,benimdir bu yük. Vakit dar,yol uzun,mekan ıssız mı ıssız, Ezilirken koşuyorum,dursuz duraksız. Bu sevdamın ezgisinde ,hüzün ve keder, Emdiğim süt, burnumdan geliyor yer- yer. Olmadı gönüllüsü,ilk ve sonum bilirim, Çökmüyor omuzlarım,kuruyorken dilim. Varılmaz hedeflerim,artık çok gerilerde, Emanet verılmeli, asıl Hak sahibine. Heyhat ! Yük kendini mukaddes yükten saymış, Mukaddes yüke hammal,bir tek bu garibanmış. Ve gözlerim kapındadır,kulaklarım sesınde, Sona yakınlaştım ya, aldığım her nefesimde. Bir ilahi daveti , arzuluyorken hammal, Mukaddes sayılmış yük,bekliyor selesinde... |