BEN VARIM. YA SEN?

Sevişmek ki mor ötesi,
İster düşte,
İster menekşe kokulu bir tende.

Her düşte umut mavi;
Öyleyse umut et.

Çaresizliğe sarılmalar neden?
Okşanmakla doymuyorsa tenin,
Emeriz ikimiz de göğün memesinden.

Varsın kırbaçlasın saçların senle yanan göğsümü.
Esirin değil miyim?
Sevişirken kaçınılmaz der,
Zevk alırım bedeninden.
Bırak hanımeli kıskansın;
İsterse ayçiçeği utancından yüz dönsün.

Hadi kapat gözlerini ve düşle beni.
Hisset dudaklarımı dudaklarında,
İnlerken ağustos böcekleri.
Sarıl bedenime yılanlar gibi.

Ahdettik ya ikimiz:
Asla sabahlar olmasın.

Umursama çarşafta mor öbekleri.
Bir gören olursa şayet
“Sevişirken hazdan kalbimiz durdu.” deriz.
Şimdi hazırlıyoruz kefenlerimizi.

Öpüş izlerimiz ile tenimizde oluşsun ben;
Bakışların ay ışığı,
Gamzen gömüldüğüm yer.
Böyle güzel sevişme,
İnan, ölmeye değer.

Yeter ki sen kabul et;
Yalnızlığın canını almazsam namerdim.

Ben varım nar tanelerini çatlatmaya,
Ben varım böylesi bir aşkı tatmaya,
Cehennemde cenneti bile yakmaya.
Hadi gel çılgınlar gibi sevişelim.
Gün erken ayarsa
Böylesi bir aşk uğruna cehennemde yanayım.


Efkan ÖTGÜN