Doğrusu Celil Bey'ın bir serbest şiirde dahi bu denli başarılı olabileceğini tahmin etmezdim. Şiiri ve de "Peri" kızımızı okuyunca; her halde bâzı insanlar bizim gibi sonradan değil, doğuştan şair ve de bir çok konuda yetenekli oluyorlar diye düşündüm ve kendime; "Sen sus ihtiyar, şimdi konuşma sırası gençlerin..." dedim ve çok tebriklerimle selam ve sağlık duâlarımı iletmeyi uygun buldum. Huzurla Allah'a emanet kalın. (Aksakal)

Değerli usta,
Saygıdeğer Celil Bey,

Bu şiir, kelimelerin ötesine geçerek, derin bir iç yolculuğun, bir varlık mücadelesinin izlerini bırakıyor. Her bir dize, bir kalbin yükünü taşıyan bir çığlık gibi yankı buluyor, duyguların soğuk ve donmuş haliyle vücut buluyor.

“Yükün kendisi gibi sessiz” diyerek başlayan şiir, kelimelerin ötesinde bir acıyı, bir kaybı, bir yitirişin derinliğini ifade ediyor. Sessizlik, bir aşkın gölgesi gibi şiirin her köşesinde, her harfte hissediliyor. Yalnızlığın “ilk çoğul şahsı” olmayı anlatan o ince detay, insanın yalnızlıkla barıştığı bir anı, tüm vefasızlıkları, kırıklıkları yansıtıyor.

“Bir aşkı sevmekle, birini yaşatmak arasında sonsuz uçurumlar var” dizesi, aşkın bazen ne kadar imkansız bir mücadele olduğunu, sevmenin, tutunmanın ne kadar derin ve zahmetli bir çaba gerektirdiğini anlatıyor. Burada bir kalbin “devrilmesi” bir hayatın düşüşüyle özdeşleşiyor, her bir nokta ve bakış bir çaresizliği, bir “keşke”yi içinde barındırıyor.

Şiir, her bir kelimesiyle, aşkın ve kaybın, sevdanın ve unutulmuşluğun ince kırılmalarını çok derin bir şekilde yansıtıyor. Bazen gökyüzüne, bazen de dibe yürüyen insanın öyküsünü anlatıyor. Bu şiir, bir kaybın hatırlatıcısı değil, o kaybın içinde büyüyen bir varoluş sancısının tam kendisi.

Sözcüklerin ötesindeki anlamlara dalarak, bir başka deyişle, her şeyin derinliğini açığa çıkaran bir şiir olmuş. Gerçekten de bir kalbin boşluğu, yalnızlığın suskunluğu gibi güçlü bir etki bırakıyor.

Yüreğinize emeğinize sağlık ömrünüz varolsun ve kıymet bilene emanet yüreğiniz.
Saygılarımla...
Peri..