14
Yorum
40
Beğeni
5,0
Puan
515
Okunma

Bu şiir, Alzheimer hastalığıyla mücadele eden bir bireyin iç sesiyle kaleme alınmıştır. Kendi yüzünü, geçmişini, hatta kimliğini yavaş yavaş yitiren bir ruhun, zamanın sisli aynasında kendini arayışını anlatır.
"Şiirin Hikayesi" Alzheimer hastalığıyla mücadele eden bir bireyin iç sesiyle kaleme alınmıştır. Kendi yüzünü, geçmişini, hatta kimliğini yavaş yavaş yitiren bir ruhun, zamanın sisli aynasında kendini arayışını anlatmaktadır.
Kırışık gözlerimle,
Ömrümün belki de son paragrafına bakıp
Anlam veremediğim şu cümleyi çözmeye çalışıyordum.
Kırık bir camda bir yüz belirdi;
Kimdi? Ben miydim bu ortadan yarılmış suret… Unutuyordum.
Sağımda bir boşluk,
Solumda tanıdık bir karanlık duruyordu.
Dedim: “Bakma bana!
Kendime bile tanıyamıyorken;
Bakma ne olur.”
Beşinci bir mevsim var içimde;
Ne ilkbahar, ne güz...
Bir takvim yaprağında altı çizilmiş bir gün,
Yaklaştıkça kokusu artsa da
Bir anlamı yok, tadı yok.
Gün odaya uğramamış sanki;
Hem kör hem sağır…
Dedim ki kendime:
“Kurtar kendini bu akıl oyunundan,
Aç şu kapıyı; bir hatıra, bir mana buluncaya dek ara!”
Lakin, zamanın içinden bulunduğum mekânı çıkaramıyorum.
Mesut TÜTÜNCÜLER-“Bir Unutuşun İçinden”
DENİZLİ-10.04.2025
5.0
100% (22)