Ey Nebi, ey Resul, sensin gönlümün sultanı,
Aşkınla yandı kalbim, ey şefkat ummanı.
Senin nurunla aydınlandı, bu karanlık dünya,
Sensiz geçen her an, sanki bir zindan bana.

Senin sünnetinle yaşar, senin yolunda yürürüm,
Aşkınla coşar kalbim, sana doğru sürünürüm.
Gözlerim yaşla dolar, senin adını anınca,
Sensin benim sığınağım, sensin benim her şeyim.

Senin merhametinle doldu, şu koca kainat,
Senin şefkatinle eridi, tüm hayat.
Senin sevginle yeşerdi, susuz gönül bahçelerim,
Sensiz geçen her an, sanki bir cehennemim.

Senin aşkınla yanar, senin hasretinle ağlarım,
Sana kavuşmak için, dua ederim her zaman.
Gönlümde bir yangın, seni arar hiç durmadan,
Sensin benim tek umudum, sensin benim kurtarıcım.

Seninle doğdu iman, seninle söndü küfrün ateşi,
Seninle aydınlandı gönüller, seninle buldu herkes eşi.
Seninle yükseldi tevhid, seninle indi rahmet yağmuru,
Sensiz geçen her an, sanki bir cehennem azabı gibi durur.

Seninle öğrendik sevmeyi, seninle öğrendik saygıyı,
Seninle tanıdık Rabbimizi, seninle bulduk doğru yolu.
Seninle coştu kalpler, seninle aktı gözyaşları,
Sensiz geçen her an, sanki bir ayrılık acısı.

Seninle doğdu umut, seninle söndü karanlıklar,
Seninle yeşerdi gönüller, seninle buldu dertler dermanlar.
Seninle coştu sevinçler, seninle aktı dualar,
Sensiz geçen her an, sanki bir hüzünlü anılar.

Ey Nebi, ey Resul, sensin gönlümün sultanı,
Aşkınla yandı kalbim, ey şefkat ummanı.
Sensiz geçen her an, sanki bir zindan bana,
Sensin benim sığınağım, sensin benim her şeyim bu dünyada