Göğsümde saklı tufan
Aşksa hayra yoran
Bir hutbe
Kaskatı kaldığım gecelerden
Firar ettiğim
Asla değil yalan.

Kimse nifak sokan yaşama sevincime
Hala nasıl oluyor da çarpılmadım hani?
Defalarca yemin edip de
Son dediğimde
Kendime yaptığım her haksızlık ve eziyette
Bir dirhem acıdan öte
Akçeleri savurduğum
Karanlık lehçesinde yasın
Dilimle gözyaşımla bentler aştığım.

Reddi güç kabulü güç, azizim
Sen sormasan da ben söylerim.
Uymasan da sen bana
Uyumadığım kadar uyardığım
Tek varlıktır hani içimde saklı tuttuğum.

Tenimde ne çok karınca
Tinimde de
Ve titrimde.
Karanlık gecede kara bir karıncanın
Ayak sesine kadir olan Mevla’m
Görmez mi hiç içime düşen ateşte
Kavrulan ruhum, efkârım ile
Sadece O’na koştuğum.
Sobelendiğim bir hayat ki
Nokta atışı ile
Ölmenin ta kendisi
Her vurulduğumda
Yere düşmesem bile gücümün kaybolduğu.

Aksanı ne sahi ölümün?
Aksıran hangi yeni acı?
Biçimlenen evrenin doğası
Doğdum doğalı sektiğim
Devşirdiğim yeminler
Ne çok gel-git
Uzlaşamadığım bir cihan ki
İnsanlar adeta devre mülk gibi:
Bir gün öyle bir gün başka bir kimlik
Dosdoğru olmanın neresi kötü peki?

Hüsrandan yana hissettiğim
Değil sadece iki dudak arasından
Firar eden bir çığlık filan da değil
Sessizliğimle mühürlediğim yüreğim
İçi ne dar
Ne de düz duvar
Gel gör ki tırmandığım şu ağaçtan
Düşmek nasıl da can acıtan?
Hele ki düşmek birilerinin gözünden
Oysaki sevgi ve umut idi asla dilimden düşmeyen.

Ya, şimdi azizim?
Sobelendiğim ne ki
Solandan değil söndürenden sormalı
Kükreyense iç sesim
Andıkça mutluluğu
Beyanında saklı sözüm ona yarınların
Elbette dün dünde kalan
Gel gör ki kaderin ördüğü
Hep aynı hicran
Hep aynı makam
Meramım da yok bana ulaşan
Bir mektup de bir sihir de.

Rahmeti beklediğim
En çok acıların söndürdüğü bir ateş
Dünde saklı güleç yüzüme doğmak bilmedi güneş
Sözcüklerim söküklerimden kopan
Yalnızlığın sireni
Ah, olabilseydi keşke acıların freni.
Sinemde yangın
Sirayet eden hangi yalan?
Elbet sözcüklerim de doğru benim gibi
Ben olmayı ertelediğim bir ömür de değil ki
Benden taşan sayısız bilinmez
Hicvinde bunca sıkıntının
Sökün eden yamanın
Sahi neresinde saklıyım ezelden?

Andığım sadece O
Anılmadığım nasıl ki tek gerçek birileri tarafından
Sevilmektense çoktan vazgeçtim
Bir kurşunsa sıktığım
Seken mutlulukmuş ta ilk günden.