oysa biz,gülüşlerimiz’i bile sorgulamadık.
bir kahkahanın içindeki samimiyeti aramazdık.
çünkü biz,
yalanın kemirmediği hayatların çocuklarıydık.
-
bilemedik bey baba,
dünyanın bir yüzü de varmış,
ellerimizi soğutan,
gözlerimize ağırlık yükleyen.
bilemedik,
hayallerimizin bir gün başkalarının avuçlarında eriyeceğini.
-
ama biz ne zamana sığa bildik,
ne zamanın o vicdansızları,na.
ne korkulara boyun eğdik,
ne de adını bilmediğimiz yenilgilere.
biz, bizdik bey baba,
savunmasız bir inatla,
eksildikçe var olan bir direnişle.
-
gelecek o günler…
gülüşlerimiz dağılacak karanlığın göğsüne,
dalga dalga vuracak yüzlere,
bu toprak, hak ettiği gülüşü görecek.
yakın mı, uzak mı bilmem.
ama gelecek bey baba.
gelecek...
-
sen bakma yüzümdeki ifadeye.
ben babamın oğluyum ya hani,
şu hep ciddi duran, hep dik bakan adam.
ama içimde,
çocukluk çağlarında donup kalmış bir çift göz var.
-
ben annemin sesinde büyüdüm bey baba,
bir fısıltının içinde saklı hikayelerle.
gülüşlerinde yitikleri saklayan anam,
elleriyle saçımı okşarken,
gözyaşlarını geceye emanet eden.
-
bey baba,
bizden çaldılar.
sadece gülüşlerimiz’i değil,
sadece hayallerimizi değil,
kendimize dair ne varsa,
çekip aldılar avuçlarımızdan.
bizi, bir hiç uğruna yıktılar bey baba,
bir hiç uğruna…
-
ama şimdi ağlamak zamanı değil,
ama gülmek de haram bize.
halimiz budur işte,
sen daha iyi bilirsin ya…
-
ama sen sıkma canını,
ben gülerim,
senin gül hatırın için.
öpüyorum ellerinizden.
selam söyle herkese.
güleceğimiz günlere…

selam bey baba,
selam herkese

Mehmet Demir
15325