Hecelerle ördüm seni

sen ,artık bana
şah damarımdan daha yakınsın!

bu öyle bir isyan ki
mealim sana tutsak

bazen yiten gün
bazen arsızlığını inkar eden
safi hüzün!

....

Kaç kere baktım uzaklardan sana
kaç kez ağıtlarımı isyan ede ede..
kaç kere kısasa kısas kandım sana
kaç kez varlığını andım seve seve...
ve sayısını unuttuğum
her savaşta, zifte bulandı yüzüm.


şimdi.
en kuytularda ölüm çağırır beni

ruhum mülteci bir tenhada sevgili,
gel etme, yıkma mihrabımı..
gel yakma, gök kubbemi
gel yapma!
bin parça etme kalbimin mahzenini..


unutma.
aşkın esaretine düştüğüm günden beri
sınandım ağlayan kelimelerimin içinde sana
varamadım d/okunaklı ömrün ön sözüne.
varamadın göğümün g/izinde serzenişlerime.

..

sevgili.
kalemim sekerken şafağın doğumunda
asil yüreğimde saklarım kainatın
o sesini..
o ses ki; kanatsada g/izlendiğim yerde
yine yâdımsın
yine yarenimsin..

şimdi.
gel gör .
..
gel gör, içimde arındırdığım mabedimi
nice kelime var saçlarıma asılacak
aşkın narına tutuşacak nice -kör hece -var

hadi çık gel.

çık gel..
ya yık içimdeki şu arşı âlemi nemrud gibi
ya da tut kaldır beni
derdest olmuşluğumdan
Süleyman’ın mimar-ı gibi...


b.krc