Ne Bir Duaya Sığabildim

Ne bir duaya sığabildim ne de bir ah’a,
Adımı anan bile olmadı sessizliğimden başka.

Ne bir sabaha uyandım ne de bir düşe,
Gecem kayboldu yıldızsız bir boşluğun içinde.

Ne bir yolda izim var ne de bir menzilde,
Ayak seslerim sustu, kaldım gölgemde.

Ne bir sesin değdi ne de bir nefesin,
Şimdi ismim, unutulmuş bir hecesin.

Ne bir haber getirdin ne de bir selam,
Sensizlik zindan, ben içinde mahkûm bir adam.

Ne bir kavuşmak kaldı, ne de bir umut,
Yollar suskun, zaman bana sırtını tuttu.

Ne bir vedan vardı, ne de bir bahane,
Yüzün silik bir düş, adın eski bir hâne.

Ne bir hatıran kaldı, ne de bir iz,
Bütün yollar sustu, ben sustukça siz.

Ne bir sözün sıcak ne de gözlerin,
Baktığım her yerde kış var, her yerde zemherin.

Ne bir sonum belli ne de başım,
Sensizlikte kaybolmuş bir yangınla yanışım.

Ve;
Ne bir duaya sığabildim ne de bir ah’a,
Adımı anan bile olmadı sessizliğimden başka.