Ülkemi, çocukların gözleriyle görmek isterdim..

••••••••

ahh be çocuk !
bağışla bizi
Dayanamıyorum artık
özrümüz kabahatimizden büyük
dilinin ucuna tüneyen umutlarını
elbirliğiyle yok ettik
Koruyamadık iblislerin tuzağından sizi
affola


ülkem kan ağlıyor be çocuk
hep aynı haksızlıkların işgaliyle tutsak hayallerimiz
ve ağır yaralı hepimizin içindeki çocuk
bir bebek uykusu kadar üşümüş düşlerimiz
öylesine yıkık
öylesine viran
sahi çocuklar hiç "ölür mü ?"



kanadı kırık ülkemin ağrıları öyle büyük ki çocuk
herkesin saklı kederleri var içinde bitmek bilmeyen
tarif edilemeyecek kadar kirli olan dünya da
hangi kalabalığın rahmine düştüğünü bilmeden
paldır kültür giriyor sahipsizliğimize acılar
bitmeyen çaresizliklerle öğreniyoruz yaşamı
kırıla döküle her gün biraz daha tükeniyoruz
direncimizle ,umudumuzla



kınalı gelinlerin öyküsüyle yazıyorum şehitlerimin sürmeli gözlerini
duvardaki kırık sazın hürmetine okuyorum yanık türküleri
yüreği karanlık bir köyün zılgıtı yırtıyor geceyi

utanıyorum
göğsümün kafesinde sakladığım sevinçlerimden

Söyle bana
hangi sırlara şahitlik etti o kara gözlerin de,
katilinin yüreğinde,
güzel varlığın anlamını yitirdi çocuk


yüreğimi sürgün ettim bir bilinmezliğe
şimdi aklımın sıratından geçiyor ülkemin katledilen çocukları bir bir
sarkaçlarıma sakladığım adaleti dağıtıyorum avuçlarını öperek
düşlerimin heybesinde taşıyorum olmayan yarınlarını
ve
ninnili dualar okuyorum güzel gözlerine

çok utanıyorum çok


son kez baktığımda suretimin coğrafyasına
sadece minicik narin bedenlerin
zeytin karası gülüşleri gölgeleniyor nazlı nazlı
peygamber aşkına
kederlerimiz binbir dünya zaten
bir kavmin ağır yenilgisi
yol üstü uykularına saklanmış köylerin utancıyla derin suslarda



bense,
dramatik hüzünleriyle yeniden hayata sarılan çocukların
burnunun direğindeki acıların bayrağını
yarıya indiriyorum
ve
saklanmayacak kadar kirlenmiş dünyanın
temiz kalmış güneş yüzlü çocuklarıyla ,
arınırız diyorum çocuk


Sahi , çocuklar hiç "ölür mü?"


Peri Feride ÖZBİLGE

28. 02. 2025