Yürüdü/m...
“Ağlaya ağlaya deniz doldu ha! Diye bağırdı adam
Duydum Ağzım mühürlü ve aylardan ramazandı Sustum Hiç dolar mıydı birkaç damla gözyaşıyla deniz! Diye söylenip dururken içimden Onun gözlerinde kadın Benimse gözlerimde tütüyordu hüzün Güldüm, geçtim Oysa Gözlerimi yalnızca deniz gördü sanıyordum… Yürüdüm Eli kulağında ezandaydı aklım Ve sılasız bildiğim Şükre düşkün yüreğimdeydi açlığım /açtım Sızlanınca biraz Dilime anarşist bir türkü düştü “Aldırma gönül aldırma!” diyordu Aldırmadım Yürüdüm Yürüdü içimde devran… Açtım Masamda Adana Kebap, salata ve ayran Bir ben tek başınaydım Bir de yan masadaki esmer adam İkimiz de gönülsüz el atmıştık ekmeğe İkimizinde gözlerinde kaçamak bakışlar ve hüzün Oysa asma çardak altındaydı masalarımız Masalarımız ki hepten ölüm sessizliğinde değildi Yanıbışımızda Gözlerimize bakan aç kedilerimiz vardı... Ve paylaştık kedilerimizi Tekir bana düştü Mestansa ona Boğazımıza dizilmeden bitirebilmiştik lokmalarımızı… Yerinden kalktı ve yürüdü Ben de yürüdüm Denizi doldurmaya gidiyordum… |
Masamda Adana Kebap, salata ve ayran
Bir ben tek başınaydım
Bir de yan masadaki esmer adam
İkimiz de gönülsüz el atmıştık ekmeğe
İkimizinde gözlerinde kaçamak bakışlar ve hüzün
Oysa asma çardak altındaydı masalarımız
Masalarımız ki hepten ölüm sessizliğinde değildi
Yanıbışımızda
Gözlerimize bakan aç kedilerimiz vardı...
tebrikler şair...şiirle kalın....