Yorgun bir mermi gibi saplanırken kalem elime
Şiirden ilaç kağıttan tampon medet umdum
Kanım mürekkep oldu
Aktı yüreğime...


Yorgun bir rüzgar son nefesini enseme bırakırken
Titreyen ellerime bir soluk verdim
Hava buz gibi bir geceye yeminli
Yürek yemiş deniz dikleniyor bulutlara
Hesabı kabarık olanların uykusunu kaçırıyor...


Karanlığı kesiyor ay, ışıktan kılıcıyla
Yarısı hep kaderimde kara bir bulut
Yağdı yağacak üzerime...


Gece yorgun , ben yorgun
Kalem yorgun, kağıt dalgın
Yapıştı üzerime hüzünden bir salgın
Sal beni bir sal
Mutlu sonla bitsin artık bu masal...


Yorgun bir mermi gibi saplanırken kalem elime
Gecede mahpus bir baykuş saati soruyor
Akrep kaçıyor diyorum yelkovan kovalıyor
Onların da yorulacağı bir gün olur elbet
Belki de zamanın durduğu andır sükûnet...

Ama ne mümkün...


Çağdaş DURMAZ