Bir garip Ademoğluyum
Dünyaya geldim
İyiliği sevdim
Kötülüğü yerdim
Gün oldu ağladım
Az da olsa güldüm
İnsan olana bir iz bırakmaktı derdim...



Bir garip Ademoğluyum
Amacı yaşamak bellemedim
Yaşamda amaç aradım
Huzura erdiğim yeri ev eyledim
Dileklerim için şart koşmadım Tanrıya
İçimden geldiği gibi yaşadım
Veren de alan da O’dur bildim
Hep hoş karşıladım
Ondan gelen sefayı da cefayı da...



Bir garip Ademoğluyum
Bu gün var yarın yok
Kopardım ruhumu maddeden
İnsan gülüşünde yansımayı
Kendime yol eyledim...




Bir garip Ademoğluyum
Aşk ile yaratılan dünyayı sevmemeyi
Tanrıyı inkar etmek bildim
Sevdim , aşkın en olmazını
Olmazı kendime dert ettim...




Bir garip Ademoğluyum
Evrende bir zerre
Evirenden bir hediye
Hiç isyan etmedim Tanrıya
Bütün bu çile ne diye...




Bir Garip Ademoğluyum
Benimde bir bildiğim var elbet
Sanma ki insan kemik ve et
Bilemezsin amacına ermiş
Bir ruhun huzuruna ermeyince...



Bir garip Ademoğluyum
Herkes gibi bir insan
Derdim ihsana ermektir
Bir adım öteye gitmek için
On adım koşan...



Çağdaş DURMAZ