BENİM SILAM

Benim sılam çocukluğum,
Tozlu yolları, kıraç toprakları,
Kiremitsiz toprak damlı evleri,
Tezek kokan bacaları daracık sokakları,
İşte benim memleketim çocukluğum.

Geceleri sessiz ve ıssız karanlığa boğulan,
Tenhalaşan sokaklar ürpertir insanı.
Gaz lambalarının aydınlattığı loş evlerde,
Toplanır insanlar tüneyen kuşlar misali,
Bir başka günün aydınlığına kadar.

Hanaylar hem salon hem mutfaktır,
Kurulur yer safrası ortaya,
Açılırken yufkalar birkaç kat sofra üstüne,
Boca edilir bulgur pilavı üstüne.
Mercimekli, patatesli belki de domatesli.

Yufkadan yapılır lokmalar çalakaşık yerine,
Kuru soğan eksik edilmez kırılmıştır yumrukla.
İnek yoğurdundan büyükçe bir tas ayran,
O günün mutluluğu okunur neşelerinden.

İşte benim sılam çocukluğum,
Yurt bellediğim anılarımı bıraktığım,
Ayrılık hasretlik çektiğimiz sevdalımız,
Çocukluğumun geçtiği memleketim.

Durmuş Karabağlı
2007