ANILARDA KALDI HEP

Kış gelende sobalarımızda,
Hatıralarımız ısınırdı.
Akşam üstü baca dumanları,
Köyün üstünde.
Tezek kokuları sarardı havayı.
Ne kadar da şendik,
Dostça kardeşçe geçinip giderdik,
Komşularımız ile köy halkıyla.
Hiç kimse ne Türküm ne de Kürdüm derdi,
Hepimiz Türk’tük,
Yoktu böyle bir sorun.
Bazlamalarımız tandırda pişirilirdi,
Saç üstünde.
Peynirlisi, ıspanaklısı daha niceleri,
Mis kokan gözlemeler.
Al ye beni dercesine,
Haşhaşlı olanını mı istersin,
İlla da yaren denilen mi?
Sabahları acılı tereyağlı sıcacık,
Tarhana çorbası içerdik,
Üzerinde bize has yarpuzlu.
Kar yere düşmeye görsün,
Dökülür tepsilere arap aşı hamuru,
Baklava gibi kesilir albenili.
Hele birde içimine doyum olmaz,
Tavuk suyuna acılı çorba.
Bir kaşık hamurundan daldırırsın çorbaya,
Zinhar çiğnemeden yutacaksın,
Rejonu böyle bu işin.
Ne güzel günlerdi o zaman hayat,
Yok şimdi bunlar,
Anılarda kaldı hep.

Durmuş Karabağlı