Çocuk ve Kadın...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ben hep beklerdim gelmeyişini
düşe kalka yara bere içinde ... tozuna kirine inat kim sarar diye bu yüreği varmıydı bir yerlerde böyle biri? çok uzaklardaydı belki belkide... yüklenip iç çekişleri açmalı gönül penceresini açmalı ki yürekteki yaralar aklansın büyü(tül)dük bazen masalla... bazen yalanla... inanırdık çocuktuk işte... okyanusss’a sonsuz teşekkürlerimle ve aynı yolda yürüyelim dileklerimle... Siyahi saçlarınızı ardınıza aldığınız gün Buluşmamıştı henüz düşlerim, düşlerinizle Telaşlı bir bekleme merasimi vardı iç sesimde Kadehlere bulaşan dudak izleriniz Henüz uçmamıştı gecede... Çocuktuk işte Ne bilirdik A Ş K’ı Öyle söylüyordu babam Annem de şahidi... Gün geceye teslimiyetini sunarken Ben Odamda kalemler karalardım saman kağıtlara Karşı pencereden süzerdim silüetinizi Cama bir ışık vurdu mu, değmeyin keyfime... Çocuktuk işte Ne bilirdik aşkı Öyle söyleniyordu Öylesine yaşanıyordu o zamanlarda... Kapı dışarı edilmiş bir yürek sokakta oynaşırken kedilerle Ayağı takıldı bir gün, düştü aşkının önüne Dizinde küçük bir yara Dudaklarında kelimelerin telaşı Dizine mi ağlasın Yoksa öpüp koklayan aşkına mı... ...Bir gün gitti, yıllar geçti... Gün o günde kaldı Yapraklar defterler arasına saklandı Beyaz bir mendilde sarıldı Dizimin acısı Peki yürek yarası? Çocuktuk işte Ne bilirdik A Ş K’ı... Gökay Birkan SUCAKLI ’ Alen |
Ama çok güzeldi kalem...tebrikler...sevgiler...