İnsan Muamması-Patlama

Düştüm dünya düzüne, ne izler gördüm ne izler
Birbiri üstüne binmişler farklı yönlere gitmişler
Gittikleri yerlerde kan ve gözyaşı ekmişler
İnsanların başlarını birbirine çatıp delmişler
Okuyorum bunları, üst üste binmiş izlerden
İnsan mı dediniz?
Hadi oradan!
Benim bildiğim insan, eşrefi mahlûkattır
Asla kan dökmez, hile yapmaz bilirdim
Fıtratına uyarak döverdi iblis denilen nefsini
Dövmesi yetmezse bir taş ile kör ederdi
Aslında kör ettiği kendi nefsinin gözüdür
Başardıysa “ah” ne mutlu O’na!
Heyhat!
Ve dahi,
Aman Allah’ım aman!
Ne cürümler işliyor şu insan denilen mahlûklar
Anasını bile boyayıp, gelin kız diye satıyorlar
İçindeki insanlığı açık artırımda satıyorlar
Cebine inen parayla düğün-bayram ediyorlar
Üç kuruşa kendini rezil rüsva ediyorlar
Ağlayanın gözüne de çomağını sokuyorlar
Yoksulların cebinden rızklarını çalıyorlar
Hilenin her türlüsü iblislere ders oluyor
İblisler seyri âlemde, müritlerine şaşıyorlar
O şaşkınlık haliyle pabuçlarını ters giyiyorlar
İnsanlık dirilecek elbet, sokacak o çomağı gtüne
O zaman göreceksin, gtündeki çomağın âlâsını
Bu mu insanlık!
Hadi oradan!
Onu külahıma anlat sen!
Külahımda uçtu baştan, başıkabak yalın ayak
İzleri üstüne bir iz de benden olsun istiyorum
İz takibi başladı, iblisler meclisine yol aldım
Dünya nefsi kuşatmış, ölüm onlara yok sanki
Kendilerini gözetleyen bu mecliste yok sanki
Bu nasıl boş vermişlik, insanlık viran olmuş
Ellerinde kazma kürek, mezarlarını kazıyorlar
Bugün yarına gebe, mezarlar sahibini bekliyor
Hey insanlık!
İlk dönemlerin ahvali
Ruhlarıyla ve karakterleriyle birlikte
Yirminci yüzyıla mı ışınlandın sen
Ya biz gidelim ilk dönemlere, siz kalın burada
Ya siz gidin buradan, biz kalalım bu asırda
Vallahi!
Aynı zamanda billahi
Hatta tallahi!
Bu dünya iki insan türüne dar geliyor ar geliyor
Olmuyor seninle böyle, dövüşüyoruz içimizde
Güçlüsün içimizde çünkü senin adın olmuş İblis
İblis yetmiyor artık, içimizde büyüyen ifritsin
Lanetlisin!
Ve dahi
Körsün!
Bu asırda izler birbirine karışmış
At iziyle it izi bir birini dikiyor!
Sap ile saman birbiri üstünde mesut
Kurt ile kuzu da, karışmış birbirine
Kim kimi boğazlıyor, gel de çöz bilmeceyi
Şaşkınım!
Ve
Anlayamıyorum artık!
Uyuşmuş insanın hem vicdanını hem aklını
Gözlere inmiş perdeler, aralamak ne mümkün
Köşelere sinmişler bütün ucube mahlûklar
Kimi hatim indiriyor, kimi saç-baş yoluyor
Döktükleri aslında iblisin sevinç gözyaşları
Yaşı 13’lü sübyanları avrat olarak görüyorlar
Girmiş Müslüm kılığına din-iman satıyorlar
Müslümler ile iblisler, birbirini (*)ikiyorlar!
Velhasıl
Yani
Netice!
Düştük dünya düzüne, kıçımız yönü bayıra
Bayırdan hayıra inme vakti gelmedi mi?
İnancının gereği, buluş Rehber Kuran ile
Sindirerek okursan, insan olduğunu anlarsın
İçindeki ifritin ölüm fermanını okursun

Yüce gönüllü insanlara selam ile