Bir sahne ki!
İnsana ibret!
Mevla ne güzel yaratmış âlem-i nebatı
İlahi emre boyun eğmiş uyur ve uyanır
Uyku hali çöktüğünde yaprakları dökülür
Hazan olur, savrulur rüzgârda
Bir oraya, bir buraya tohum döker
Uyudun mu?
Yoksa öldün mü?
Hayır! Hayır sen ölmezsin
Uyanmaya uyudun sen
Yeni elbiseler içinde yeniden
Hep yeniden uyanırsın
İlahi emir gereği
Bozulmazsın
Renk ve şekil değiştirmezsin
Elma ağacısın sen;
Armut, üzüm vermezsin ki.
Üzüm dalı ayvaya durmaz ki!
Ayva fesleğen olmaz ki!
İlahi emir
İlahi program
Böyle yazılmış genlerine
İlkbahar!
Yeniden bir doğuş;
Muhteşemdir görseli.
Yeryüzü cennet olur.
Mis kokularıyla tüm canlıyı mest eder.
Yaşam sevinci vardır her kokusunda
Hayatın tüm rengi vardır renginde.
İlahi program!
Şaşmaz, yanılmaz
Ey insan!
Görmüyor musun?
Hiç mi akletmiyorsun?
İlahi program bak nasıl çalışıyor!
Her varlık kendini haykırıyor.
Ya sen!
Ne yapıyorsun?
Yaratılış kanununa isyan!
Elma iken armut olmak neden?
Üzüm iken, nar olmak niçin?
Dönüşürsün, tadın tuzun kalmaz.
Fıtrat!
Yaratılış kanunu.
Değişime muğlaksın!
Hırsına zayıfsın;
İblise yoldaşsın!
Ve yola hazırsın.
Düşkünsün nefsin eline.
Aklına kim attı uyku düğümünü?
Gözlerine kimler duvar ördü?
Duvar ötesini görmezsin!
Vicdanına betonu kimler döktü?
Akıl balyozu!
Ve vicdan!
Ve iman!
Tüm tabularını kır!
Yık illüzyonlarını;
Sahte ile gerçek hayatı;
Gör artık gör!
Nasıl mı?
Bak bitkilere, ilahi programa!
Çiçek çiçektir, böcek böcek,
Birbirine dönüşemezler
Ama sen!
Sen insanoğlu sen!
Fırıldak oldun maşallah!
Topaç gibi dönersin;
Bir gramlık menfaat etrafında.
Fıtratına aykırısın;
Şekilden şekle dönersin.
Başın döner düşersin de;
Halen uyanmazsın,
Ölüm uykusu!...
Gülşen’e hasret insanlık!...