Öznesi yitik bir günce sözcüklerin de azadesi
Ulu orta bir renkten ibaret değil hem
Kasidesi ruhun
Yalnızlığın zevcesi
Tutulmuş iken nutkum

Her nota izafi
Her nokta da
Bu bağlamda üç noktalı şiirlerle örüyorum kaderi
En mazbut renk nasıl ki beyazın asaleti
Kirli nidalardan ırak
Baş veren umudun tarhında
Ekiyorum hecelerimi

Bazense geviş getiren sessizlik ve de ahvalim
Konuşlu olduğum o ulu tepenin;
Nakşeden şiirin dolgun iken her hecesi
Ne de olsa doğurgan bir iklimdir yüreğim
Kalemim tünemiş iken en yükseğe
İçimde saklı kalenin hicreti
Ve işte dökümlü etekleri sessizliğin
Tıpası kayıp
Solmuş bir gülüm/seme gibi
Aşkın ikamesi

Sır küpü serlerim saklı surlarında şehrin
Adabı muaşeret kanunlarından
Aldığım kadar hayat dersimi
Edepli bir iklimde
Ebedi bir eksende
Evhamlı yüreğimle
Hem sektiğim hem ektiğim her hece
Salınımı sarkacın
Sarmalında yalnızlığın
Samanla sapı birbirinden
Ayırdığım kadardan da fazlasıyım

Ar bildiğim
Üstüne ant içtiğim
Arz ettiğim
Delişmen gönlümden kopan zinciri
Ellerimle boynuna doladığım kalemin
Kâh sönmüş neşesi
Kâh burnunda iken öfkesi
Yâdı eski bir teselli
Tecrit edildiğim düş iklimi
Hazan benzeri bir gülüş dikilesi
Kabrime…

O kırık mezar taşı
Kimsesizliğin zan altında kaldığı
Kimsesizler mezarlığında unutulmuş bir şarkı misali
Lal notaların efkârı gamı
Ölsem de gam yemeyeceğim
Varsın olsun
Kalemimin yüreği kaldırdığı
Son dans olsun
Bahşeden temkinli bir ses ki:
Baş veren ufukta saklı güneş
Bodoslama sevdiğimden de öte
Simamda sönmek bilmeyen o ateş
Hem aşkın hem acının izdihamı
Soluksuz kaldığım kadar
Gardımı aldığım özdeş
Bir seferberlik ki
Öznemde saklı
S/onsuzluğa meylettiğim…