GECEDEKİ KÜÇÜĞÜMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın isyanlarım olsa da geceler,sabahlar(ı) hediye eder bana...
ve içimdekileri dökerim bir bir gecenin hiç tıkanmayan kulaklarına... gökten yıldızlar topluyorum avuçlarım kan revan gözlerimde mor kayıplar şarkılar sefil ve perişan... geceler acı tüttürüyor ben; toprak kokusunu diliyorum sırt sırta vermiş iki aşık gibi birimiz sabahtan, birimiz son sözden korkuyoruz... ezanlar duyuluyor satırlarımda kalemim hem susuyor, hem çığırıyor sıratım oluyorlar gecenin can havlinde... ve bir ben daha kayboluyorum bensizliklerin rastgele adımlarında... şarkıların sözlerini yazanlara derinden bir iç çekiyorum kulaklarımda kaç yıpranmış öykü asılı duruyor ve notalar kim bilir kaç gözde ağlıyor... ve kaç gamzede gülüşlere ölüm örüyor... ah be, oy be, bir söz bu kadar yakışır mı içimdeki körebeye diyorum... ses, müzik, ton ve ben bilinmedik bir son aslında; gören gözlere işleyen... ölümün titrek bacakları bile acıyor kirpiklerimdeki hayat uykusuna... derim kalkıyor yerinden gözlerim sabitliğe aşık oluyor takılıyorum bir gecenin daha çetin mi çetin ruhsuzluğuna... şah damarım sakinliğe gülüyor bu gece... öyle kalabalık bir basınç ki dünya döndüğünden değil başım döndüğünden günler değişiyor... göz bebeklerimin yaşları bile kurumuş yapraklara sızmak istiyor oysa mevsimlerden bahar ruhum ,sonbaharlarla dans ediyor... _Bahar Liman_ |
UMUT ve DOSTCA