KÜÇÜKLERE MASALLARŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Gülüşüne özümü akıttığım Yasinim’e...
(hokataaaaaa, gel yasini ye...)
Hokata’nın evi karanlık yüreğidir çocuk, uzun tırnakları yiyemediği benliğinin yansıması... kulakları, her kötülüğe hazır bencil seslerin konağıdır... dallanmış budaklanmış saçlarına dokunulmadığından günahın aynasıdır yüzü... küflü ve kör bakıyorsa gözleri tenha yaşamaktandır... bacalardan girip, soluğunu koparır kötü çocukların kötülükle beslenir çünkü... aslında çocuk, gelmezse Hokata masum bekleyişlerinin ucuna ve bu yalanlardan utanırsam birgün asıl cadının ben olduğumu anla hayaletleri, gülüşündeki perilerden önce anlattığım için... _Bahar Liman_ |
gülüşlerinde sakla beni çocuk
hüzün kıskansın halimizi...