0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
86
Okunma
Bir zamanlar gülerdik, hayata sımsıkı sarılır,
Gözlerimiz o kadar umutla parlardı ki;
Yorgun bakışlar altında, açan gül gibi
İşe güce dalar var gücümüzle çalışırdık.
Hayallerimiz kırıldı, umutlarımız sönmeye yüz tuttu,
Düşlerimiz birer birer, ellerimizden kayıp gitti.
Zorluklar bizi yordu, omuzumuzda ki ağır yük bindi
Ey zaman, neden bu kadar hızla geçtin?
Kalplerimiz taşlaştı, duygularımız körelir oldu,
Mutluluklar birer hayal, acılar sonsuza dek sürdü.
Neden bu kadar acımasız, bu dünya neden kötü.
Ne oldu bize, ey insan oğlu, neden bu kadar katısın.
Bir zamanlar gülerdik biliyor musun,
Şimdi ise fırtınalar kopuyor.
Hayat neden bu kadar karmakarışıksın
İşin içinden çıkılmıyor
Ruh gibi bakınıyoruz etrafa sataşacak yer arıyoruz
Ne oldu bize ne oldu yaşıyormuyuz.
