1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
43
Okunma
Karanlık çökünce şehrin yorgun omuzlarına,
Milyonlarca kandil yanar göğün derin katında.
Herkes bir parıltı seçer, bakıp da sonsuzluğuna,
Oysa senin yıldızın, tam şah damarının hizasında.
Kimi sönük durur mahcup, kimi yanar hiddetle,
Kimi bin yıl önceden selam gönderir hasretle.
Seninki bambaşka; bir çocuk gülüşü, bir sükunetle,
Bekler durur seni, sabırla ve büyük bir şefkatle.
Yolunu kaybettiğinde, sis basınca her yanı,
Başını kaldır da bak, tanı o dilsiz mihmandarı.
O senin gökteki imzan, ruhunun asıl vatanı,
Söndüremez rüzgarlar içindeki o kadim volkanı.
Herkesin bir yıldızı varmış, ezelden bir emanet,
Seninki sevdaya vurgun, sadakate bir işaret.
Gecen ne kadar kara olursa olsun, sabret
Senin yıldızın parladıkça, bitmez içindeki cennet.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz