Yüreğimin bam teline mi bastın be adam!
Içime efkarlı bir şarkı oturdu
Çocukluğumdan kalan.
Sesler nağmeli sözler yanık.
Kemanlardan sevdalı bir şarkı sızlıyor.
Bir ney aşkından için için ağlıyor.
Semazenler kollarını açmış dua dua yalvarıyor.
Gönlümdeki kalkansa tuzla buz oluyor.
Suya hasret topraklarda tomurcuklar yeşerdi,
Sanki laleler kapladi sahra çöllerini,
Akasyalar ağaçları süslemiş gelin gibi,
Leylak kokuları sardı dört bir çevremi...

Şimdi aç gönlünü!
Çık evinden!
Sil bütün yaşları geçmişinden!
Bize hasret yok,
Ikimiz aynı güneşi izlerken!

Sanki bugün dünyada hiç bir anne üzülmedi.
Çocukların kahkahaları gibi
Sevdan içime nakış nakış işlendi.
Gözlerin gözlerime düğümlendi.

Artık bütün güvercinlerimi maviye boyadım!
Hepsini sana yolladim.
Kapına bacana gönlüne kondurdum.
Hepsinin ağzında bir not,
Ben sana vuruldum!
Ben sana vurgunum!