Mutluyken yazamıyorum ben
Seni severken yazamıyorum mesela
Kelimeler yetersiz kalırsa diye korkuyorum
Yeterince anlatamazsam diye yazmıyorum

Oysa nezaman şu kalemi alsam elime
Senle başlıyor cümlelerim
Sen diye devam ediyor
Sen damlıyorsun gönül mürekkebimden
Bütün satırlar seviyorum
Diye bitiyor
Çünkü seni seviyorum

Yeni farkettim
Çocukken dinlediğim şarkılar bile
Seni anlatırmış meğer
Sen kokuyormus bayramlarda
Biriktirdiğim
Karanfil kokulu mendiller
Seni sevmek
Pamuk şekeri yemek kadar güzelmiş
Seninle içerken
Suyun bile tadı varmış
Seninle yürürken
En köhne yollar bile çiçek tarlasıymış
Senin yanındayken
Güllerin dikenleri batmaz
Gözyaşı sadece mutluluktan akarmış

Nefesim nefesine çarpmak istiyor her solukta
Kalbim kalbinle aynı anda atmak
Gölgem gölgende kaybolmak
Ellerim ellerine terden yapışmak
Gözlerim her sabah sana açılmak istiyor
Sadece sana bakmak
Ve her gece sol omzunun hemen altında
Yani sol yaninda kapanmak
Mümkünse sonsuza kadar orda uyumak
Sonsuza kadar seninle olmak
Sonsuza kadar...