Bu günlerde yine kaybettim beni
Ya tavan arasına saklandım
Yada bir merdiven altına
Yok yok burası bodrum katında karanlık bir oda
Bazen çatlak tuğlalarin arasından
Içeri bir ışık sızıyor
Güneş sanıyorum
Kollarımı açıp koşmak istiyorum
Ayaklarım uyuşmuş
Bedenim yorulmuş
Gönlüm tam ortadan kırılmış
Sanki gökyüzünden yüzlerce yıldız kaymışta
Hepsi bana çarpmış gibi bı his var içimde
Kanatları kırılmış bı güvercin gibi
Uçmaya hasret kalmışım
Her tarafım yara bere
Kurşunlar saçılmış etrafıma
Hepsi sıyırıp geçmiş
Yaralarım ne dikiş tutuyor nede kanamalari duruyor
Yerimden bile kalkamıyorum
Kalkarsam yine canım yanacak biliyorum
Biliyorum

Kırık penceremden bir serçe süzülüyor içeri
Pırıl pırıl tüyleri
Işıl Işıl gözleri
Ağzında dört yapraklı bir yonca
Hadi diyor hadi
Burası karanlık
Dışarısı gül bahçesi
Allah’tan ümit kesilmez ki
Güneş değil onun nuru sızıyor içeri
Gel dedi
Gel ve gör
Dayadım en büyük çatlağa gözlerimi
Seçemedim gökyüzümü daha mavi yoksa denizmi
Bir gökkuşağı parlamış 7 değil 77 renkli
Mis gibi bir koku var
Sanki sobanın üzerinde portakal kabukları kurutulmuş gibi
Doyamıyorum aldığım nefese
Doyamıyorum içime çekmeye
Birden rahmet yağmurlari yıkıyor yaralarımı
Sarmaşık gülleri sarıyor acılarımı
Bir Umut doğuyor içime güneş gibi
Bir cümle yankılanıyor göklerden
Sen Allah’ı seversen
Allah seni sevmezmi
Allah seni sevmezmi