1
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
264
Okunma
Gök karıştı toğrağa
Biz kaybetttik
Ufuk çizgisini
Sonra
İçimizi
Yama yaptık dışımıza
Her aykırı rüzgarda
Biraz daha söküldü yamalarımız
Derinleşip uzadı
Yüzümüzde ki geçkin çizgiler
Sanki
İçimizden akan
Bir ömrün ahları yürüdü
Yüzümüzün deltasından
Ayrılıp
Üşüyen ellerimizi
Ceplerimize soktuk
Dokunup
Cebimizde kalan son umutlara
Kendi ellerimizle sararttık
Ne kadar boyasakta
Dilin umut mavisine
Kalan günlerin çeperini
Kandıramadık
Ömür karanlığının
Sessizliğinde saklanan
Tekrar kuşlarımızı
Düğümlenip zamanın içinde
Öylece
Tükendik bir başımıza
Ve tükenirken anladık ki
Uzun cümleler yazmaya
Çabaladığımız
Kısacık bir şiirmiş hayat...
Taylan KOÇ
5.0
100% (8)