Açık kalmış pencerem kapım
Üşümeye bile hiç doymamışım
Kırılmış sanki kolum kanadım
Ben ne kışım ne de yazım.

Uzunca bir kayığın ortasındayım
Elimde bir kürek zihnimde sazım
Çalınıyor kulağıma duygularım
Dinlemiyor yine dinleniyor uykularım

Kavruk bir çölün ortasında
Bir su birikintisinin yanındayım
Kirli kum taneleri elimde
Bir avuç su yudumlayamadım

Sonra da benden çok güçlü bir denizin
Metrelerce yüksek dalgalarının arasındayım
Su alıyor güvertesi zihnimin
Yok oluşun sokağındayım

Açık kalmış pencerem kapım
Gittiğin andan beri karma karışığım
Benin bana yetecek yanlarını da
Yanında götürdün sanırım

Yokluğun?
kabusundayım yokluğunun
Ne çölüm ne yağmur kabından taşıp
Ateşe damlayan bir su damlasıyım

Aralıkmış pencerem kapım açık
Keşke üzerimi kaplasaydı bir sarmaşık
Hislerim duygularım karma karışık
Demezler mi ardımdan bu bir kaçık
Takılmaz mı lakabıma, Kaçıklıkta başyapıt