Çok yakın arkadaşım AYŞE’ nin 54 yaşındaki yeğeninin karmakarışık duygular eşitinde yaşadığı kaygı, mutluluk ve çile sonunda hayatını kaybetmesi üzerine kaleme alınmıştır bu şiir.
SERVET, uzun yıllar kalp rahatsızlığı yaşadı.
Doktorlar gelinen noktada kalp naklinden başka bir çare yok dediler.
Kalp artık sahibini taşıyamadığı için uygun bir kalp bulunduğunda derhal nakil için bir yıl süre ile devamlı olarak hastanede yatmak zorunda kaldı.
İki ay öncesinde uygun bir kalp bulundu ve nakil başarı ile gerçekleşti. Yeni kalp yeni sahibine uyum sağladı ve tüm aile bir büyük mutluluk yaşadı ve hastane sürecinden sonra hasta evine çıktı.
Ancak bir hafta önce hastanın kalp dışındaki organları ki bunların başında karaciğer, böbrek ve akciğerleri aniden tehlikeli sinyaller verince SERVET tekrar hastaneye yattı.
Ancak ne yazık ki iflas eden organlar döndürülemedi ve SERVET, Aralık Ayının 22 sini 23 üne bağlayan gece saat 05.00 de vefat etti.
Arkadaşım, yeğeni ve tüm ailesi bu iki ay içinde önce derin endişe ve korkuyu, ardından mutluluğu ve nihayet ailece bir daha derin hüzün, acı ve tarifi mümkün olmayan bir yıkıntıyı yaşadılar.
Hayat enteresan sürprizler sunuyor insanlara.
Bunların kimisi iyiye dair olsa da tek bir kötü sürpriz tüm iyi olanları silip süpürüyor ne yazık ki.
Bu aşamada elden gelen bir şey yok, kadere baş eğmekten başka.
SERVET’ e ve tüm kaybettiklerimize rahmet, yakınlarına sabır ve başsağlığı diliyorum.
Bizim de elimizden gelen bu maalesef.

Onu andığında donup hevesi
Gülerken kırılır kaş*ı insanın
Hele de yakından gelince sesi
Düşüyor bir yana baş*ı insanın


Gezindiği vaha oluyor çorak
Baharda dalında soluyor yaprak
Çöllere dönerken her karış toprak
Hiç bitmez amansız kış*ı insanın


En büyük zulümdür onda gördüğün
Sayesinde kalmaz ne bayram düğün
Onu tattığında her gün üç öğün
Zehirlere döner aş*ı insanın


Gidilmez önünden ne de izinden
Ne viraj, yokuşu ne de düzünden
Hışmına uğrayan kulun gözünden
Sel olup çağlıyor yaş*ı insanın


Gözünün gördüğü yerde anında
Kıymeti kalmıyor saray, hanın da
Öldüğünde anne, baba yanında
Ölüyor evladı, eş*i insanın


Ölümü dilemem düşmana, ele
Her kime uğrarsa kaderdir çile
Pembeye boyalı hayali ile
Kâbus barındırır düş*ü insanın


Aydınlık nasipse, karanlık kader
Yaşamak zahiri ölüm mukadder
Kalanlar yaşarken tarifsiz keder
Ebediyen kanar döş*ü insanın


23.12.2024