Değerli Hocam
İnsanlar desinlere koşmaktan, işin hakikâtini hep es geçiyorlar.
Varsa BEN, yoksa BEN...
Ben dediysem doğrudur, ben yaparsam olurdalar.
Toplumun genel kabullerinden çok, bu kompleksli
tiplerin kaprisleri daha önemlidir kendilerince.
Çok önemli bir konuyu, TAŞI TAM GEDİĞİNE KOYARAK anlatmışsınız.
Gönülden kutluyorum.
Kalbî muhabbetimle.

Tebrikler...
Saygılar .

taş sıkılsa suyu çıkar
işte böyle

Güzel bir rübaiydi...

Desteğini köklerinden almayan hiçbir hareket, güzellik, yaşanmışlık,
Sanat ve fikir gelecekten nasiplenemez.Şiir de şüphesiz bunlardan biri.
Zıtlığın içinde de aynı uyum yatar.

Selam, saygı ve Edip'çe tebriklerimle.

İmge, hayâl çöplüğü şiir-şair maskara !
Edebi kültür zayıf, okumaz aruz-hece...
Düzen-uyak-ölçü yok, dili atar mezara ;
Olmalı serbest nazım ! Nâzım-Ârif-Veli’ce.
******************************************************** bir kitap yükü anlam,dört mısrada yüklüce...Selam ile ***

Teşekkürler hocam bir eğitimciye yakışanı işledi yine yüce yüreğiniz...
Allah razı olsun,yine kıssadan hissemi alıp çıkıyorum sayfadan...
Selam ve dualarımla

Şiir serbestledikçe başka başka şeyler çıkar oldu bence serbestte bu değil serbesttede kurallar vardır romanı parçalayıp altalta koyarak şiir kovalamak nafile illa şiir yazmak şart değil ki makale türüde dener yazar insan ama şiirse şiir gibi olmalı bence dilinize yüreğinize sağlık kaleminiz daim olsun

Hocam gene yüreğinize .kaleminize sağlık....saygıyla kalınız...

tebrikler ustad... her şiir şiir değil her yazanda şair değil.. ders verici ve ustadlarımızı anlama yolunda ışıktı... yüreğiniz daim olsun efendim..saygılarımla

AHMET TURANOĞLU SİZİ TEKRAR, TEKRAR TEBRİK EDİYORUM. NE GÜZEL BİR İŞ YAPMIŞSINIZ. SAYGI VE SELAMLARIMI GÖNDERİYORUM. NECAT BAYRAKTAR

Biraz da Ahmet Turanoğlu;
esen seher yelice...
Saygılar...

İmge, hayâl çöplüğü şiir-şair maskara !
Edebi kültür zayıf, okumaz aruz-hece...
Düzen-uyak-ölçü yok, dili atar mezara ;
Olmalı serbest nazım ! Nâzım-Ârif-Veli’ce.
**************KAYGILARINIZA KATILMAMAK MÜMKÜN DEGİL
YAZI BİLE OLMAYACAK ŞEYLE RŞİİR OLUYOR
BEN CAHİLİN BİLE ANLAMASI MÜMKÜN DEĞİL
SELAM VE DUA İLE

BENDE AYNI FİKİRDEYİM HOCAM TEBRİKLER

ögretici ve okuyana ben ne yapıyorum dedirten bir dörtlüktü bende alacagımı aldım yürekten kutluyorum güzel insan..

GÜZEL BİLGİLENDİRMELERİNİZ İÇİN TEBRİKLER AHMET HOCAM... SEVGİ VE MUHABBETLERİMİ BIRAKIYORUM SAYFANIZA...

hoş ve bilgilendirici bir dörtlük...
gönlünüze âfiyet...
eyvallah ağabey...
muhabbetle...

NAZIM HİKMET'İN KENDİ İFADELERİYLE SANAT ANLAYIŞI
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
Nâzım Hikmet 1938'de başlayan cezaevi yıllarında yeni yeni denemeler yapıyor, şiirine değişik sesler, tonlar, söyleyiş özellikleri katmak istiyordu. 1939-40'ta yazdığı "Ceviz Ağacı ile Topal Yunus'un Hikâyesi", "Şaban Oğlu Selim ile Kitabı" gibi şiirleriyle eşi Piraye'ye mektup tarzında yazdığı şiirlerinde, şiirle öykü anlatmanın değişik yollarını araştırıyordu. Bu çabalarını Kemal Tahir'e yazdığı bir mektupta şöyle anlatır: "Şekli tayin eden muhtevadır. İyi, doğru. Fakat muhtevada renk, koku, ahenk, resim falan filan en muğlak akışlarıyla mevcut. Kaldı ki bu muhtevayı aktif olarak, sadece fotoğraf adesesi gibi değil, bu muhteva üzerinde müessir olarak en uygun çerçevesinde şekilleyecek üslubun ne kadar çok taraflı olması lazım... (...) Bir iki mısra yazıyorum, bozuyorum. Beğenmiyorum (...) Realiteyi daha yüksek, daha doğru, ona daha layık bir şekilde ifadeyi araştırıyorum."

1941'de yazmaya başladığı başyapıtı İnsan Manzaraları ya da Memleketimden İnsan Manzaraları'nda II. Meşrutiyetten bu yana Türkiye'nin toplumsal tarihini yansıtmayı amaçlıyordu. Kendi başına ne şiir, ne öykü, ne roman, ne senaryo, ne oyun, ne tarih olan, ama bütün bu türlerden öğeler içeren İnsan Manzaraları'nda ne yapmak istediğini Kemal Tahir'e şöyle açıklar: "1) İstiyorum ki okuyucu 12 000 mısraı bitirdikten sonra vıcık vıcık insan kaynaşan bir mahşerden geçmiş olsun. 2) İstiyorum ki bu insan mahşerinin konkre ifadesi okuyucuya ana hattında muayyen bir devirdeki, muhtelif sınıflara mensup Türkiye insanları vasıtasıyla Türkiye'nin muayyen bir tarihi devresini sosyal durumunu anlatsın. Tabii donmuş halde değil, diyalektik seyri ve akışıyla. 3) İstiyorum ki, ikinci planda, Türkiye cemiyetini çevreleyen dünya durumu -muayyen bir devrede- anlaşılsın. 4) İstiyorum ki -nereden gelinip nerede olunduğu, nereye gidildiği sualine- sahamın içinde azami imkânlarla cevap verilsin."

Sovyetler Birliği yıllarında yazdığı şiirlerinde üslubu daha yumuşamıştır. Yurt özlemini, barışa, gelecek güzel günlere olan inancını, aşkı, umudu, umutsuzluğu, ölümü, "insana özgü olan her şeyi" konu alır. 1961'den başlayarak şiirinde yeni bir aşama sayılan "Saman Sarısı", "Havana Röportajı" gibi uzun şiirlerinde düzyazı ve özgür çağrışımlardan yararlanırken, şiirini gerçeküstü kavrayışın imkânlarına açar.
İsmi etrafında birçok polemik ve siyasi tartışma yapılan şair hakkında Cemal Süreya'nın tespiti, bütün bu polemik ve çekişmelere set çekecek yapıdadır: "Şimdilerde Nâzım Hikmet'i değerlendiren iki aşırı uç belirmiş bulunuyor: kimi yazar onu dünyanın en büyük şairi olarak anarken, kimi yazar da sadece siyasal bir bildirinin taşıyıcısı olarak görmek istiyor. Kuşkusuz bu iki ucun ikisi de siyasal bir tavırdan çıkıyor. Hele sosyalizme karşı olanların Nâzım Hikmet'in üstünü çizerken ileri sürdükleri kanıtlar bütünüyle şiir dışı şeyler. Bununla birlikte Nâzım Hikmet'i tapınılacak bir şair olarak görmeyi istemek de, sanırım, önce gerçekçilik açısından, onun anısına hayınlık etmek olacaktır."