S'onsuzluk
ey kalbim
-söyle senin için daha ne yapabilirim! göğe bir merdiven dayayıp kırk basamak kırdıktan sonra binlerce yıldız arasında seni yedi kandilli süreyyadan -kim çekip aldı şair kalem tutar ben o kaleme tutunurken seni yedi parçaya ayırıp şehrin yedi tepesine gömmek isteyen o dişi aslanın ağzından -kim kurtardı sokak sokak dağıtılırken yağmurlar hani kendi çıkmaz sokağında bir su birikintisinde sırılsıklam yıkanıyordun da yüzünü gökkuşağına doğrultup seni o çamurdan -kim çıkardı üzüntüne hüzünlenen mutluluğuna bari sevinen henüz çevrende hiç kimse yokken sana bir nabız kadar yakın -kim vardı yeri dolsun diye eksik bir kelimesini günlerce beklediğim lirik şiirlerim -bugün sizi zihnimde tutuşturan kim! |