El açmazamMeyletmezem mülk-i cihân varına Benden içre ben var imiş seçmezem Ak alnımla çıkmak için yarına Levh-i mâhfuz imanımdır geçmezem Erenlerin ocağında yerildim Bir ok idim bedenime gerildim Ölü idim hâl değince dirildim Dünya için gayrı bâde içmezem Nutfe iken döndük şekli ademe Belâ dedik söz verirken o deme İnsan nedir eni konu hademe An gelmeden an içinden göçmezem Nefes ne kir ne sahipsiz köşk imiş Hay’dan gelip Hu’ya giden meşk imiş Ol emriyle ilk var olan aşk imiş Bedenime başka libâs biçmezem Edep dedim aştım yine edebi Yâd eyledim gerçek aşka hâtibi Selamladım sağda solda kâtibi Nefs atına binip gayrı uçmazam Söyle nice hakikâtin Makberî Bilmem nedir mahlâsının ederi Değiştirmek imkânsızdır kaderi Hakk var iken kullara el açmazam _______Makberî |
Gayri bildim, hikmetinden kaçmazam.
Her biriyim kimi yaşlı kimi genç,
Envarını ifşa edip, saçmazam….
Yerdim nefs-i emmareyi, gücendi!
Tezekkürle ahh dediğim o andı!
Sübhanallah! Nasıl ruhum dayandı!
Gayri libas şol nefsime ölçmezem….
Ey Beyâzî’m, hakikatin, sırrın ne?
Hâlden hâlde kemâlâtın, kârın ne?
Cehd eyledin nefsle; peki, yârin ne?
“Allah Allah” dersem, yârden sürçmezem.
Ben de böyle söyleyiverdim ede.
Gönlüne sağlık.