Uçkurunda Dünya
Dünya dönüyor, bir telaş içinde,
Kimisi akıl peşinde, kimisi uçkur derdinde. Hangi düşe dokunsam, ellerim boş kalıyor, Hırslar tutuşmuş, kalpler yanıyor. Sevda unutulmuş, bir oyunun içinde, İnsanlık kaybolmuş, nefsin izinde. Gözler kamaşmış, ışığı ararken, Uçkurun gölgesinde ruhlar kararırken Bir ip mi bu, yoksa nefis mi Hakikat mi gördüğüm bu rüya habis mi Suskun bir vicdan mı yoksa çığlık atan Kalbin aynasında yankılanan bir akis mi Uyan ey insan, bir nefeslik ömründe, Peşinden koşma, geçmişin de ne var bugünün de Bak hakikate, bırak ipleri kendi haline, Yazık ki ne söylesem boş uçkurunda dünya Sedat Kesim |