YAŞAYAN AĞIT (ANNEM/E)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın İçimdeki özgürlük şeytanına satacaktım bir zaman seni.
Senin için ölürüm dediğinde,boynuma sıkıca sarıldığında anlayamadım seni... Uzaklardaki yalnızlığı sevda edindiğim gün,ben seni kaybetmenin mahsunluğundaydım anne... Ne olur affet beni... Kollarının altında sakladığın cannete göm beni...Tüm kokularda gezdir ellerimi... Buradan gitmek istiyorumu her dediğimde,incinen kalbine yama beni...Yama beni anne... Kıyamam sana,sen kıy bana...Dilimle ,tavrımla kırdığım gibi seni...Ergenlik keserken bileklerimi,boş mermerlere akıttığım senmişsin anne... Ömür her daim ergenmiş ,ben bilemedim,affet anne... Annem için... ben; gözyaşlarımı şiirlerle besledim anne... ellerindeki gülleri derleyemedim geleceğime... hani sana sımsıkı sarılamazken adımsızlıklarım adını çığlıklarla haykırıyordu... yutkunuşlarım boğazımda can çekişiyorken... bağrışlarım sessizliğinin sağır kulaklarına saplanıyordu sen,hep konuşmuşçasına gömülüyordun hayallerdeki suskunluğuna gene ,yine yeniden yırtık bir hikaye oluyorduk,hareketsizlik kıvamında... ve; hava şiir kokuyordu ben seni diliyordum sen; bilmiyordun...anne... her dileğimin sonunda varlığına nokta koyarken namlusu kör gerçeklik yatağımda hüzzamlı bir soğukluk beliriyordu inceden inceye buzullaşıyordu tüm isyanlarım küçük dilimde birikiyordu asiliklerde gezinen titrekliğim adını tepinirken yokluğundaki ıssızlığım açılan boşlukta hiç ısınamıyordu ayaklarım annemi istiyorum diye çığlık atıyordu içimde bıraktığın çocukluğum... ve; hava şiir kokuyordu ben seni düşlüyordum sen; gelmiyordun...anne... ilk heyecanımı yaşarken titrek bacaklarımda aniden yaşlı gözlerin çarpıyordu gülümsemelerde acılaşan suratıma birden duraksıyorduk bakışlarımızın kavuşmasıyla gözlerimiz dilleniyordu büyülü bir nazla gökten merhamet yağarken arş/ın başına tüm kapı delikleri bize çevriliyordu etrafta dolanan her bakış ,derin bir iç çekiyordu tüm çocukluğum büyüyordu bir anda biz ,biz için ağlıyorduk uluorta yangınlarda... ve hava şiir kokuyordu ben sana sızlıyordum sen; görmüyordun...anne... çizgilerinde(n) öğrenirken elif,banın sızısını eteğinin kokusu siniyordu secdedeki avuçlarıma tüm ceylanlar vurulurken edalı bakışlarında(n) dilimde ürperen sensizlik deliriyordu ellerim seni özlüyordu,sana susuyordu tüm gelecek seccadeler bizim için namaza duruyordu kıbleye eğilerek... ve hava şiir kokuyordu ben seni içiyordum sen yoktun... anne... yanlış adımlarla kırılırken bileklerim emekleyişlerimden tutuyordun beni uçurum kıyılarında her acımda isteklice sürüklenir gibi zor günlerimin refakatçısı oluyordun inadına şahit oluyordun yıllarımdaki kanamalara aslında biliyordun,doğururken bir yazgının kalemini tutuyordun kuzum diye tararken saçlarımı tellerde(n) kopuyordu fırtınalar ve dökülüyordu acılarım bir bir her metraja takılıp bir nota,içimize içimize işliyordu sesleri acımasın diye hiç bir yara gözlerindeki uykuları satıyordun gecelerin karanlığına...... ve hava şiir kokuyordu ben seni çok seviyordum sen duymuyordun...anne... saçlarımdaki teller adını anarken sarhoşça aradaki duvara küfür ediyordum zil zurna delerken ruhum sensiz mahzeni sesime kırlangıçlar toplanıyordu kanatlarıyla ben senin için şarkı tüttürüyordum keskin tonlarda kulağıma fısıldadığın ninni gibi ,dağ havasında her şey bir anda pembeleşiyordu kararan dudaklarımda ve dilim seni anmanın sevaplarıyla dans ediyordu hiç bitmeyen heyecanım oluyordun bir anda... ve hava şiir kokuyordu ben adını zikrediyordum sen kayboluyordun...anne... her kararda sığınırken kollarındaki limana alay konusu oluyordum tüm psikoloji kitaplarına bağımlılık diyorlardı aramızdaki bu hırçın bağa doğru söylediklerini kabulleniyordum zırdeli söylemler ne zaman sırıtsa... inatçılığımı fırlatıyordum diş gıcırtılarıma ellerimle itsem de sevgi tohumlarını köklerim sendeydi ve de ruhumu bıraktığım cennetim sen benim en önemli sebebimdin... ve hava şiir kokuyordu ben seni çağırıyordum sen susuyordun...anne... genlerime vurduğun doğum sancılarıyla bir hayat kök salıyordu kayıp tufanlara sana bağıran sesim günahlara boğulurken ilk defa zamanın aldırmazlığını geri istiyordum va hava şiir kokuyordu ben senden af diliyordum... ne olur, affet anne... _Bahar Liman_ |