5
Yorum
31
Beğeni
0,0
Puan
376
Okunma
ben
henüz minnak bir cadıyken
henüz annem bir dadıyken
çok üzerdi beni gerektiğinden
ve ben,
çalı süpürgemle daha uçamazken
salyangoz kabuklarına saklanır,
kükrerdim cüssemin, cüceliğinden
ben
henüz minnak bir cadıyken
annemde hala bana dadıyken
olur, olmaz her şeye avazken
ağzımın sesine vururdu annem
vururdu akortsuzca incitmeden
ve ben,
önce kendime “küs” der küser,
sonra annemin o sıcak şefkatinin
saç teline örgülenirdim, örgütlenmeden
ben
henüz minnak bir cadıyken
annem “napıcam ben bu kızla”derken
büyümek çattı, dayandı kapıya erken
bir baykuş daha bacalandı kanarken
kalbim ıslaktı, korkularım çıplak
annem çok soğuktu, babam vuslat
bundandır yüreğimin tir, tir üşümesi...
Hepsi bu.
~°~
~°~
~°~